San Juan del Sur

We waren nu met vijf man sterk. Twee Columbianen, een Italiaan en twee Nederlanders. Op zoek naar een hostel dat nog vijf plekken over had. Na een poosje rond te hebben gewandeld op zoek naar een werkende pinautomaat die maestro accepteerde was het al lang etenstijd geweest. Na wat rondvragen kwamen we er achter dat vele hostels al vol waren of geen plek hadden voor vijf of er niet gezellig uit zagen. Uiteindelijk hadden we toch een plek gevonden en hebben we alles snel in de kamer gezet om te gaan eten.

Na een goed gevulde middageten verkende we het gebied nog een beetje en maakten we een wandeling op het strand dat aan de Pacific Ocean lag. De lokale supermarkt hadden we ook gevonden en kochten daar wat eten. Omdat iedereen moe was van de feestavonden en het morgen weer feest zou zijn besloten we een rustige avond te houden en een film te kijken. Eenmaal bij het hostel aangekomen wouden we een kaart spelletje doen om de tijd te verdrijven. Toen mijn medereisgenootje naar haar tas liep om een stel kaarten te halen keek ze met een paniek blik naar de tafel waar wij zaten. Ik liep naar haar toe en ze kon enkel zeggen: "ik ben beroofd". Ik liep naar de kamer toe waar de grote zwart metalen kluis het onderdeel van het bed vormde en zag de open deur, de slot op de grond, haar witte etui open met spullen eruit en de overgebleven spullen lagen verspreid over de vloer. Geschrokken liep ik weer naar buiten naar haar toe. Ondertussen hadden de andere ook al door dat er iets mis was. Als een mitrailleur schoten de vragen van hoe kon dit gebeuren? Waarom alleen dit kluis? Wat hebben ze mee genomen? Een van de Columbianen riep het personeel erbij en al snel kwam ook daar het ongeloof. Ze belden de manager op om het probleem elders te leggen. Na meer dan een uur wachten, ja dat is de Nica 10 minuten, kwam dan eindelijk de manager en mochten we met z'n allen naar boven gaan om de bewakingsbeelden te bekijken. Toch nog een film!

Na de beelden te hebben gezien kwamen we erachter dat het al eerder op de dag was gebeurt, net nadat wij onderweg waren op zoek naar een lunch plek. De daders kwamen bekend voor bij de manager. Ze hadden al vaker mensen beroofd in deze en andere hostels. Op de bewakingsbeelden was een vrouw te zien die op een stoel zat voor de ingang van de kamer. Ze had een grijze rugtas naast haar op de stoel die open stond. In har handen had ze een roze handdoek en friemelde ze er wat aan. Na enkele minuten stond ze op liep ze tot aan de deur, liep weer terug legde haar handdoek neer oo de stoel, pakte haar lege tas en liep de kamer in. Even later kwam ze met de gesloten tas op haar rug uit de kamer en liep er een man met haar. Het was een simpele roof, midden op de dag en niemand had het door gehad. De man had blijkbaar al drie keer eerder in dat hostel gestolen, de twee vrouwen 2 keer.

We liepen uit het dorp de heuvel op, in de donkere nacht, langs de smalle berm, richting het politie bureau. Na een bijna een half uur lopen kwamen we er dan eindelijk. Jeetje wie heeft er ooit bedacht om een politie bureau in het buiten bebouwde kom neer te zetten? Eenmaal bij de politiebureau aangekomen moesten we het verhaal voor de nogmaals vertellen en daarna wachten. Na een tijd wachten werden we terug gestuurd en zou de politie bij het hostel aankomen. Na dat pokke end te hebben gelopen, terug naar het hostel zagen we dat de politie er al was. We liepen weer naar boven en nog voor de manager de tijd had om de beelden te tonen liet een van de agenten een filmpje op zijn mobiel zien van een eerdere overval die was gepleegd die dag. Op het filmpje zag je hoe drie mensen achter elkaar een hostel binnen liepen. Eerst een man met een buik, daarna een hele dikke vrouw, vervolgd door een andere vrouw. Ze hadden allemaal andere kleren aan en toch was het duidelijk dat het exact om dezelfde mensen ging. Na de beelden ging het invullen van het verhaal en de gestolen voorwerpen best snel dankzij de hulp van de Columbianen.

We besloten eerst maar eens te gaan eten want de tijd die we eerst wouden doden met een stel kaarten was toch wel ver voorbij gevlogen zo. Mijn medereisgenootte en de Columbiaan hadden net een biertje in handen gekregen toen de agent vroeg of ze mee wouden komen naar het bureau. Ik weet niet wat ze daar hebben gedaan maar om 1 uur gingen wij, de overgebleven 3, maar slapen.

De volgende ochtend hebben we het rustig aan gedaan. Een wandeling door het toeristische aan zee gelegen dorp met allemaal winkels waar badhanddoeken worden verkocht en een straat verderop de zee. Sommige waren moe en bleven nog even uitrusten voor vanavond, anderen gingen een lange wandeling maken op het strand. Iets verwijderd van de kust lagen allemaal boten. Vissersboten, zeilboten, een catamaran. Het strand eindigde aan de de andere kant door hoog gelegen rotsen met groen boven. Aan een kant zat een grote standbeeld, net als Christus de Verlosser in Brasil in een iets kleinere versie.

In de middag, het was net middag, 1 uur gingen we naar Sunday Funday Pool Crawl. De backpackers feest van San Juan del Sur. Het bestaat uit vier hostels die mee doen. Je begint bij de ene met een zwembad, drink wat, feest wat, zwem wat. Na een aantal uur gaat iedereen naar hostel nr. 2. Alle dronken mensen lopen dan over straat en de auto's moeten maar even wachten. Bij hostel 2 hadden ze een iets grotere zwembad waar we ook uitgebreid gebruik van hebben gemaakt. Omdat ons groepje af en toe pauzes wou maken, vertrokken we uit het hostel het dorp in om met de Cubanen een cuba libre te drinken maar zonder een schijfje citroen (rum en cola). Totdat het op een gegeven moment rum zonder cola werd, dus puur rum. Dat ging wel hard. Terug in hostel nr. 2 hebben we nog een tijdje gefeest en kwamen we veel gezichten tegen die we elders al hadden gezien. Uit Ometepe, Granada, Arenal. Na een paar uur kwam hostel nr. 3. Deze lag ver buiten de bebouwde kom dus werden we in groepjes op een of andere vervoersmiddel gestopt. Schoolbussen, toeristenbussen, auto's of achter op auto's met een open bak. Bij hostel nr. 3 duurde het niet lang voordat het begon te regenen. Schuilen met zo veel mensen was wel moeilijk maar ach de meesten hadden toch alleen maar badkleding aan. Na nog meer feesten waren de meeste wel dronken en dus kwamen de heupjes goed los. Van hostel 3 vertrokken we op een gegeven moment weer het dorp in naar een nachtclub en is daar het feest ergens midden in de nacht afgelopen.

De volgende ochtend zouden we allemaal brak de bus in gaan.