Het idee was om in Jaco te verblijven en vanuit daar een dagrit te maken naar Quepos. Eenmaal in Jaco zag het er echt super toeristisch uit waardoor we maar besloten in de bus te blijven zitten naar Quepos. In Quepos zag het er gelukkig een stuk minder toeristisch uit. Na een rondje te hebben gelopen konden we niet echt een hostel vinden waardoor we maar online zijn gaan zoeken. Het adres hadden we aan de taxichauffeur gegeven die ons richting Manuel Antonio bracht. De hostels en hotels zaten daar als een winkelstraat in de stad.

We arriveerden bij een super grote hostel met drie zwembaden half gelegen in het nationaal park. Ik heb enkel een halve rondje gelopen en twee van de drie zwembaden gezien maar dat was al groter dan het dorp bij Monteverde.

Na een poosje te hebben gezwommen was het alweer avond en dus gingen we op zoek naar een restaurant. Tenminste, dat was ons plan. De regenseizoen is hier begonnen waardoor het met bakken uit de lucht kwam vallen gemengd met onweer en gedonder. We besloten te wachten totdat het rustiger werd maar dat kwam maar niet. In het hostel waren ze bezig met schilderen en dus gingen we maar schilderen met een glas wijn als avondmaal.

De volgende dag was het weer opgedroogd en de zon scheen. We liepen de bergafwaarts richting het nationaal park. Daar hebben we bijna alle paden afgewandeld. We zagen te veel rode krabben, cappuccino aapjes, brul apen, een ree, enkele vlinders (weinig), en nog een hele hoop dieren. Wat vooral schitterend was was de uitzicht op de baai. Tussen de paden door kon je ook op de witte stranden komen met mooi blauw water. Daar hebben we een grote leguaan gezien die zich niks aan leek te trekken van een stel toeristen die daaromheen gingen staan om foto's te nemen. Even later begon het tropisch weer weer. Regen kwam met bakken uit de lucht en er was geen eind aan. Aangezien we toch al doorweekt waren zou een beetje meer niks uitmaken. Dus bonden we de tas vast aan een palmboom en namen we een duik in zee. Het water in zee was gewoon nog warmer dan het water dat uit de lucht kwam. Nu hebben we toch nog in de Pacific Oceaan gezwommen.

We zwommen in zee toen we twee wasberen over het strand zagen lopen. Richting onze tas. We wisten dat dat foute boel was want we hadden pinda's bij ons. Ooit heb ik het verhaal gehoord van iemand die ook op Manuel Antonio was en toen had een wasbeer alles eruit gehaald. Ook heb ik het verhaal gehoord van iemand waarbij de tas door apen werd gestolen. Dankzij deze verhalen had ik een pacsafe gekocht. De wasbeer bleef op onze tas zitten en probeerde het open te maken. Wij renden uit het water in de hoop dat de wasbeer weg zou gaan maar toen dit niet het geval was greep mijn medereisgenootte een boomstam om het dier weg te jagen. Het ging niet weg dus we joegen het dier weg en uiteindelijk ging het alsnog weg en verdween tussen de lage struiken naast de palmbomen. Later liepen we verder en zat iedereen foto's te maken van een diertje dat leek op een miereneter. We zijn ook nog naar de waterval geweest en toen hadden we wel genoeg gelopen en gezien.

In de avond deden we een tweede poging om uit eten te gaan, wat wel gelukt was toen het nog droog was. Zodra we aan tafel zaten begon het tropisch regen weer en zat er niks anders op dan genieten van onze laatste maaltijd in een restaurant. Daar hebben we terug geblikt op deze prachtige vakantie die helaas al tot een eind komt.