Op zoek naar het Zuiden

Na een nachtje bijna door te hebben gehaald om nog de laatste wasjes te draaien en de tas in te pakken, zijn we alweer klaar voor de volgende reis. In de vroege ochtend nadat de wekker meerdere malen was afgegaan maar ik er toch doorheen was geslapen, werd het rennen. Opgezadeld met een backpack op mijn rug en een tas op mijn buik heb ik de trein toch weten te halen.

Daar zaten we dan weer. Klaar voor vertrek. Klaar voor nog een reis. Nog voordat we de lucht in waren werd er al omgeroepen dat de vlucht langer zou duren. De luchtverkeersleiders en Frankrijk gingen staken en dus moesten we om vliegen via Italië. Al in de lucht was het niet zo spannend. Een beetje achterover leunen, filmpje aan en blij worden wanneer je weer wat te eten of drinken kreeg. Net boven de woestijn werd er omgeroepen of er een dokter aan boord aanwezig was. Heel even moest ik denken aan de cartoon die laatst op mijn scherm voorbij kwam.
- is there a doctor here?
- I'm a doctor. Doctor in phylosophy
- This man is going to die.
- We are all going to die.
Terug naar boven de woestijn, ik denk dat er wel 5 mensen vanuit alle hoeken opstonden en naar achteren liepen. Wel fijn om te weten dat je word geholpen mocht er wat ernstigs zijn. Voor mij zaten, ik vermoed, drie stewardessen (niet in dienst) die constant werden geïnformeerd over allerlei situaties, waardoor ik zo ook veel te weten kwam. Het bleek een ongelukje te zijn van een van de kinderen van het stel dat in het middelste gedeelte zat. Jeetje, die zijn niet onopgemerkt gebleven met vijf kleine kinderen en de zesde op komst.

In de late avond, na een heel continent over te hebben gevlogen, kwamen we dan aan in Johannesburg. Daar duurde het nog een tijdje voordat ik met de koffers buiten stond. Aangezien er niemand op mij wachte, wat ik dacht de bedoeling te zijn geweest, ben ik maar per taxi naar the guesthouse gegaan. Natuurlijk heb ik voor dit kleine ritje asociaal veel betaald, maar ik had grote behoefde om te slapen. Dus eenmaal op mijn kamer met uitzicht op het zwembad ben ik maar in slaap gevallen. Het weer was erg slechte, het was de afgelopen 24 uur met bakken uit de hemel komen vallen. Ook de hele nacht bleef het regenen, soms ging het er zeer heftig aantoe waardoor ik weer wakker lag in bed.

Uitslapen was helaas geen optie en dat hielp niet na een verstoorde nachtrust. Om 8 uur kreeg ik mijn eigen gepersonaliseerd ontbijtje. Ze waren blij met hetgeen wat ik heb gekozen, op de geroosterde broodjes na. Net als dat de NS in heel Nederland plat ligt als het sneeuwt, ligt hier nu de hele stad plat omdat het regent. Alle afvoeren zitten verstopt, water stoomt overal en de elektriciteit is al een aantal uur uit. Nu het licht is valt de zwembad op. Nou ja, ik dacht eerst dat het een vijver was, maar zag er een robot in i.p.v. visjes waardoor het nu duidelijker is dat het een zwembad is.

Wat mij een beetje gerust stelt, is het geluid van de vliegtuigen die ondanks de stroomuitval nog wel aankomen. In de middag vertrok ik naar het vliegveld om daar mijn ouders en zusje op te wachten zodat we straks samen deze mooie onvoorbereide reis kunnen maken.