Tortuguero

We zijn vroeg vertrokken uit San Jose op weg naar de volgende bestemming. Na een lekker ontbijt met Amerikaanse pannenkoeken en een verse schaal fruit hebben we de backpack weer ingepakt en de bus gehaald richting het station. Eenmaal in de stad aangekomen wisten we niet waar het station zat en dus kwam ons gebrekkige Spaans weer eens goed van pas. Na een eindje lopen kwamen we er achter dat we de verkeerde kant op waren gestuurd en de beste optie was om terug te lopen naar de dichtstbijzijnde taxi halte. Eerst dachten we het wel te kunnen lopen maar vanwege tijdgebrek hebben we toch maar de taxi genomen. Het ritje veranderde al snel in een race tegen de klok in waar de roekeloze rijgedrag van de taxichauffeur in ons voordeel werkte. Het mocht niet baten, we kwamen vast in de file, op het busstation deden ze moeilijk om de taxi binnen te laten en nadat de ene achter bleef om de taxi te betalen rende de andere richting de bus om het alsnog te halen met gevaar voor eigen leven. Een van de bussen vertrok van het platform en beide wegen kruisden maar de bus claxonneerde en reed verder.
Na het vinden van de busloket kregen we een ticket met 10:30. Toen kwam de bevestiging dat we de bus hadden gemist. Op zich niet erg, maar volgens het hostel was dat de laatste bus die we konden nemen om de boot nog te halen verder in onze reis. Bij de informatiepunt kregen we gelukkig te horen dat we nog wel de boot zouden halen.

Na een lange rit over de verschillende hoogtes, het uitzicht op de vele bananenplanten, de sloppenwijken, de vele Amerikaanse trucks en een diversiteit aan groen, kwamen we aan in Cariari. Daar moesten we op de overstap wachten maar dat was genoeg tijd om het dorp in te gaan op zoek naar een supermarkt, op zoek naar voedsel. Cariari is een dorp gelegen aan een doorgaande weg met winkeltjes aan beide kanten. Het oversteken is daardoor gevaarlijk maar de supermarkt en de lokale bakker waren al snel gevonden.

Na het wachten werd ons reis vervolgd met de volgende bus richting Pavona. Al snel kwam er iemand naar ons toe met de vraag of wij naar Tortuguero gingen, waarop wij ja antwoordenen om vervolgens de vraag te krijgen waar we bleven slapen. Dat was best vreemd! Al snel kwamen we erachter dat hij de hotel eigenaar was. Service! De boot werd op hold gezet en de eerste nacht tour werd geboekt.

De bootrit naar Tortuguero was geweldig. We vaarden in een langwerpig bootje met een motortje achterin door de bruinkleurige rivier. De rivierbedding liep aan beide kanten over in een muur aan groene bomen, ingepakt in lianen. De boot volgde de stroming en het kronkelige smalle pad. De vogels floten en een verkoelend briesje liet de losse haren wapperen. Onze ogen stonden wijd
open, gevestigd op het wilde natuur. Af en toe werden we gewezen naar een boom en na even kijken zagen we de apen of vogels. De smalle rivier monde uit in bredere kruising met zicht op enkele gekleurde huisjes. Vanuit de noordkant was het water afkomstig uit Nicaragua. Vlak na de kruising was ons hotel.

In de donkere avond hadden we ons eerste tour. Met een groep van 10 man vertrokken we in lange broeken, donkere shirts en een zaklamp het (schier)eiland binnen. Na een wandeling van enkele minuten kregen we een verhaaltje over de verschillende soorten schildpadden die op het eiland eitjes komen leggen. Met een paar regels op zak mochten we het strand op. Daar lag ze dan...een groene schildpad van 1,20m. Ze had diepe gat gegraven en was al begonnen met eiren erin te leggen. Gehurkt mochten wij toekijken hoe zij de pinp-pongbal formaat eitjes uit een kleine slurf perste. Elke 3 seconden kwam er weer een eitje uit. Op momenten waar het langer duurde kwamen er drie achter elkaar uit. Dit duurde een aantal minuten totdat zij klaar was en het slurfje weer dicht ging. Toen begon ze te graven om haar eitjes te verbergen onder een laag zand. Na 45 minuten graven had ze de eitjes bedenkt, was de kuil even hoog als de rest van het strand en had ze een nieuwe schijnkuil gegraven in de buurt. Ze verzette via haar flippers haar hele lichaam naar voren. Drie stappen en daarna even een pauze, drie stappen en dan weer een pauze, totdat ze in contact kwam met het water. Daarna ging het snel. De golf naam haar mee en weg was ze.

De volgende ochtend stonden we om 5:45 uur op het strand om de baby letherback schildpadden te zien. Overal op het strand waren de sporen van de groene schildpadden te zien. Sommige holen hadden kapotte eitjes vermoedelijk gevonden door een jaguar, een hond of de vele vogels. Een ei van een schildpad voelt als een laagje plastische verf. Dun en flexibel. Van de baby schildpadden was geen spoor te bekennen. Helaas, toch maar eerder op maar dan is het strand verboden terrein. Toch hebben we een mooie strandwandeling gemaakt in de vroege ochtend.

Na een fruitige ontbijt (want we leven op basis van mango's, papaya's en andere fruit) zijn we richting het nationaal park gegaan. We hebben het al een tijdje over gehad om een dierenlijst op te stellen. Echter hebben we deze hier al bijna voltooid. Bij binnenkomst zagen we een spin, daarna moesten we de hele pad lang uitkijken voor de vele salamanders die voor onze voeten liepen. In de bomen vlogen wat tucans en andere vreemde vogels. Vanuit de bomen hoorde je het gebrul van apen. Terwijl we naar apen keken vlogen de vlinders ons om de oren. En in de bloemen zagen we ze vliegen...de kolibrie.

Na lang te hebben gewandeld besloten we een het rustig aan te doen en gingen we op kano tour. We hoefden niet zelf te kanoën, dat deed een "local" met grote spierballen voor ons. De toch in de rivier was in een woord spectaculair. We waren het enige bootje zonder motor op het water en daardoor konden we met gemak de wilde fauna horen (en de motoren). Om de motoren een beetje om te zeilen gingen we naar plekken toe waar zij niet konden komen, de smalle ingangen in het bos. Van de 3 soorten apen aanwezig in dat gebied hebben we de 3 soorten gezien. Het was even schrikken toen we in de verte zochten naar een caiman die uiteindelijk naast de boot bleek te zitten. Hoog in de bomen hing een luiaard. Op dikkere boomstammen die horizontaal in het water lagen zaten leguanen van een meter en op boomstammen die verticaal uit het water staken zaten de inga's (soort vogel) hun veren te drogen na een lekkere maaltijd.

Aan het einde van de dag leek de rivier vanuit de lucht met de zwaartekracht naar beneden te komen vallen vergezeld met discoflitsen en oorverdovende kabaal. De tropische bui bood de gelegenheid om de buren te ontmoeten die zich ook onder de afdak verscholen. Na een tijdje was alles weer weg en resteerde alleen de donkere nacht lucht. Water bleef de hele nacht doorvallen en we besefte hoeveel geluk we hadden gehad. De volgende ochtend vertrokken we in snelle tempo met de boot en een privé busje het binnenland in.