Bush bush

Van Gaborone zijn we vertrokken naar het noorden. Onderweg stopten we nog bij een supermarkt om de boodschappen te doen voor de komende dagen. Wat pasta, wat groente, wat vlees, saus en aardappelen vormden de basis voor de macaroni en een AVGtje maaltijden.

De wegen zijn hier anders als in Nederland. Dit is natuurlijk logisch want Nederland heeft over het algemeen de beste wegen ter wereld. Ten eerste moet je je elke dag (en soms keer) weer aan herinneren dat iedereen hier links rijd. Ten tweede is het verschil tussen arm en rijk hier groot, wat inhoud dat niet iedereen een auto bezit. De noodzaak om daarvoor goede wegen te hebben is aanzienlijk kleiner. Bovendien om lange wegen van goede kwaliteit te hebben kan dat in Nederland zo geregeld worden met machines. Aangezien mensen hier vaak niet zijn opgeleid of enkel laag zijn opgeleid is het bedienen van een machine toch hogere magie. Waarom zou je als staat in veel machinaal werk gaan investeren dan? Dus wat je ziet op plekken waar er aan de wegen wordt gewerkt, is dat er een stuk of zes mensen de weg met bijlen (een soort van dan want ze zullen vast een andere naam hebben), iemand die met een standaard gieter teer over de weg giet en dan moet er nog asvaalt op geschept worden.

Terug naar de wegen, ze bestaan uit twee banen. Eentje voor noord naar zuid verkeer en eentje van zuid naar noord verkeer. Dus twee banen in tegenovergestelde richting. Aan de zijkanten zitten vaak kleine vluchtstroken. Deze worden gebruikt om het inhalen van verkeer makkelijker te maken, om te lopen (want niet iedereen heeft een auto). Daarnaast wordt de hele weg gebruikt voor overstekend wild. Vaak moeten we op de rem trappen als er weer een koe oversteekt, maar ook honden of andere grote beesten steken de weg over. De weg wordt gezien als een snelweg, je mag er 120km/h rijden en ze noemen het ook zelfs A1. Voordat je een dorp in komt en vaak in de dorp zelf krijg je een streep op de weg met STOP. Oh en even voor de duidelijkheid, dit is dezelfde weg, niet een afslag.

Op het eerste gezicht lijken kruispunten een chaos. Toch is er structuur in deze onoverzichtelijke chaos. Werkende verkeerslichten bestaan op de meeste plekken niet, dus iedereen krijgt STOP. Wie mag er dan als eerste? Links heeft voorrang zou je zeggen. De regel is, de eerste auto die aankwam mag eerst. Daarna zijn ze hier heel sociaal. Je mag om en om oversteken, een soort van ritsen maar dan met voorrang op een kruispunt. Hoe meer auto's er zijn, hoe logischer dit eruit ziet.

Langs de weg zie je de auto's die over de kop zijn gerold. De verroeste wagens, vaak zonder kleur blijven gewoon langs de weg liggen. Sommigen gebruiken onderdelen als decoratie. Banden en glas is over het algemeen al weg van de auto's afgehaald. Enkel de skelet van de auto blijft liggen. Of de auto er al lang ligt of dat het recentelijk is gebeurd, is te zien aan de mate van kleur. Hoe langer een auto er ligt, des te meer roest die heeft. Indien een auto er recenter ligt, zie je nog sporen van de oorspronkelijke kleur.

Langs de wegen begint het na zoveel rijden hetzelfde uit te zien. De diep groene bush bush blijft hetzelfde. Het is net wat langer op plekken waar het vaker regent en korter op plekken waar de grond minder water krijgt of water in laat. Ingegroeid in de bomen of gewoon op open plekken zijn de prachtige hoge kastelen van de termieten. Deze zijn tussen de anderhalf a twee meter hoog.

Rijden in het donker is in Botswana verboden. Ook al doen sommigen het wel, ben je dan niet verzekerd. De kans op ongelukken is hoog want overdag zie je nog waar de dieren vandaan komen rennen en ook dan is het al oppassen. In het donker kunnen de wilde dieren maar vooral de gedomesticeerde dieren nog een groot gevaar vormen. Dus voor het donker, waren we aangekomen bij onze volgende verblijf. De Rhino Sanctuary en zoals de naam al suggereert, hoop ik morgen wel een neushoorn te zien.