Down to two
Blijf op de hoogte en volg Roxanne
26 Juli 2014 | Portugal, Ilha do Pico
Het begon vanmorgen al super. De biologe stapte in de auto en zij ‘take me to the hospital’. Nou we wisten ongeveer waar het moest zijn, maar na een aantal meter water we al buiten Madalena, dus zijn we maar terug gegaan en heb ik het aan iemand gevraagd.
In de duikcentrum regende het door het plafond heen en langs de muren kwam allemaal regen water naar beneden. De boten drogen was nutteloos! In het begin werden de tours verschoven, en uiteindelijk vertrokken we een uur later met de grote boot. De golven waren echt hoog, misschien wel 3 meter tot 3,5 meter. Na veel reizen richting het zuiden van Faial met een waardeloze ‘vigia’ zagen we eindelijk een blaas van een walvis. In het begin zag ik het maar één keer, maar de schipper zag het vaker. Na lang wachten zagen we het weer, en weer was het weg. Na vele keren zo hebben we eindelijk de potvis kunnen zien. Het was een enorme mannetje vandaar dat het steeds op en neer ging. We bleven hem volgen totdat hij eindelijk zijn staart omdraaide. Een enorme staart kwam boven water en het was vrij dicht bij onze boot. Ideaal om foto’s te maken, maar natuurlijk had ik weer mijn camera niet mee. Zeker niet als het dreigt te regenen.
Op de terugweg ben ik veel over Denemarken te weten gekomen. De helft van de boot was zeeziek en lag aan de lage gedeelte van de boot te slapen of weerloos voor zich uit te staren.
In de middag heb ik geen idee meer wat ik heb gedaan, ik schijf namelijk niet elke dag en internet heb ik alleen als ik wat tijd heb om naar de bar te gaan, als het dan ook werkt.
In de duikcentrum regende het door het plafond heen en langs de muren kwam allemaal regen water naar beneden. De boten drogen was nutteloos! In het begin werden de tours verschoven, en uiteindelijk vertrokken we een uur later met de grote boot. De golven waren echt hoog, misschien wel 3 meter tot 3,5 meter. Na veel reizen richting het zuiden van Faial met een waardeloze ‘vigia’ zagen we eindelijk een blaas van een walvis. In het begin zag ik het maar één keer, maar de schipper zag het vaker. Na lang wachten zagen we het weer, en weer was het weg. Na vele keren zo hebben we eindelijk de potvis kunnen zien. Het was een enorme mannetje vandaar dat het steeds op en neer ging. We bleven hem volgen totdat hij eindelijk zijn staart omdraaide. Een enorme staart kwam boven water en het was vrij dicht bij onze boot. Ideaal om foto’s te maken, maar natuurlijk had ik weer mijn camera niet mee. Zeker niet als het dreigt te regenen.
Op de terugweg ben ik veel over Denemarken te weten gekomen. De helft van de boot was zeeziek en lag aan de lage gedeelte van de boot te slapen of weerloos voor zich uit te staren.
In de middag heb ik geen idee meer wat ik heb gedaan, ik schijf namelijk niet elke dag en internet heb ik alleen als ik wat tijd heb om naar de bar te gaan, als het dan ook werkt.
-
29 Juli 2014 - 21:09
Jan:
Hoi Rox,
Was die Biologe ziek of moest ze gewoon daar wat ophalen ofzo?
En weet je ook wat over Zweden te vertellen? :-)
Daar gaan Willy en ik over twee weken naartoe..........
Groetjes voor nu, snel je andere verhaal lezen! -
03 Augustus 2014 - 00:23
Roxanne :
Hey Jan,
De andere biologe was ziek, zere keel en moest antibiotica innemen.
Ik weet dat de vlag van Zweden blauw en geel is! Verder weet ik niks over Zweden.
Maar veel plezier! :)
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
