Treurdag

Vele dagen zijn al voorbij en omdat alle dagen hier zo lang zijn weet ik niet meer precies te vertellen wat er allemaal gebeurt is.

Toen ik op deze eiland kwam waren er zes gidsen. Twee waaronder ik, waren nog niet voldoende voorbereid om een breefing aan toeristen te geven of om een eigen tour te maken. Zes mensen was ideaal voor de planning van de vrije dagen, maar helaas is dat nu anders. Twee gidsen hebben besloten om via Horta een boot in te stappen. In Horta is Peters café bekend, daar beginnen alle wereldreizen met een boot, meestal een zeilboot. Onze twee gidsen zijn samen op deze avontuur vertrokken. In een week tijd hopen ze in Gibraltar te zijn en daarna gaan ze naar Toulouse. Super gaaf! Misschien moet ik dit ook een keer doen. Maar goed nu zijn we met z’n vieren en heb ik geen vrije dag.

’s Morgens is het altijd een hectische periode. Alle boten moeten schoon en droog zijn, maar dat valt niet mee als je natte zitplekken droogt en gelijk daarna regen met bakken neer komt vallen. Alle toeristen die met dolfijnen willen zwemmen krijgen een pak, bril, snorkel en flippers. Die moet je dus allemaal uitzoeken, en het is zeker een ramp als er kinderen bij zijn, want zoveel maten voor kinderen hebben we niet. Alle toeristen voor whale watching krijgen een breefing en voorlopig doe ik dat nog niet, al heb ik het vorig jaar zo vaak gedaan dat ik het echt niet ben vergeten!

Ik was degene die ’s morgens in het winkeltje bleef voor toeristen die vragen hadden, iets wouden kopen of met de boot mee wouden varen. Dus na dat alle boten waren vertrokken, inclusief de duikers, ben ik het winkeltje in gegaan en alvast de benodigde maatregelingen genomen voor de volgende toeristen die voor een langere tijd met ons mee gaan varen. Daarna ben ik zelf ook de toeristen van de veerboot op gaan halen. Ze spraken alleen super slecht Engels, maar met handen en voeten kom je overal is mij altijd verteld.

In de middag mocht ik op zee, omdat ik ’s morgens geen uitje had. Zwemmen met dolfijnen was het dit keer. Het begon al rampzalig, maar werd alleen maar erger! Een groep Engelsen waren daar al eerder geweest, dus ik dacht dat ze al eerder met dolfijnen hadden gezwommen. Een andere groep, een moeder en dochter, Duitssprekend, zijn echt gek op dolfijnen en hadden een mondharmonica mee genomen om de dolfijnen te roepen. In de boot heb ik de breefing gegeven aan beide dames. De skipper wist niet welke kant hij op moest, Noord of Zuid, dus zijn we maar noord gegaan. Het duurde even, maar toen zagen we een grote groep gestipte dolfijnen. Kort daarvoor begreep ik dat de Engelse groep niet met dolfijnen had gezwommen maar een snorkel cursus had gevolgd. Shit! Toen moest ik ze maar een snelle breefing geven, maar het lukte allemaal prima, ik heb alleen de hele stuk over de dolfijnen weggelaten. Twee mensen werden in het water gezet, precies voor de grote groep, ideaal. Helaas doken de dolfijnen zo diep dat de mensen ze ver weg wel zagen, maar verder niet. De tweede groep mensen werd daarna in het water geplaatst, en weer gebeurde hetzelfde. We zochten de dolfijnen maar hadden ze kort in het oog, toen doken ze weg en hebben we ze niet meer gezien die middag. De golven waren ook vrij hoog en water kwam aan alle kanten van de boot binnen. Een golf die ik niet zag, kwam tot aan mijn rug, en toen was ik zijn nat!

De vigia kon ook geen dolfijnen meer zien, dus zijn we maar een sightseeing van de kust van Faial gaan maken voordat we terug gingen.
Eenmaal terug hebben we weer alle boten schoon gemaakt. Daarna ben ik boodschappen gaan doen, ja want dat mocht na 4 dagen alleen maar mais eten ook wel weer! En omdat het andere meisje tot 22 uur moest werken hebben we haar koffers en mijn koffer meegenomen naar de staff huis. Ja, we zitten nu niet meer super dichtbij ons werkplek, maar op een plek veel verder weg, met een prachtige uitzicht op de Unesco wijngaarden, de zee en Faial. En morgen heb ik toch een vrije dag.
Terug komend op het titel, treur is dat het team dit jaar niet zo hecht is, niet energiek en gezellig. We kregen net ook te horen dat één van de duikers, die vorig jaar hier ook was, ontslagen is. Wat er precies is gebeurt, weet ik niet, verschillende verhalen gaan er rond.
Maar we hebben de dag toch wel leuk afgesloten, met een dronken mensen en een afscheid ’s borrel: whisky!