Locked up abroad…

Vrijdag… bijna weekend! Ik heb het helemaal voor elkaar. Vanuit de wachtlijst ben ik steeds een stapje hogerop geklommen en nu mag ik mee. Waarheen? Naar Riga met de cruise. Een ware studentenfestijn! Veel studenten maken deze sport goedkope reis. Het idee is simpel, vrijdag aan het einde van de middag verteken richting Riga (Helsinki, Tallin of Sint Petersburg zijn de andere opties), zaterdag de met een katerkop de stad bekijken en aan het einde van de dag weer richting Stockholm varen. Een noodzaak is dan wel om alle geweldige clubs pubs en bars te bezoeken die op de cruise zitten, en het meest belangrijkste… profiteren van de belastingvrije drank dat in de supermarkt te koop is, plus een voorraad inslaan. Vanwege de gigantische hoeveelheid alcohol staat deze vaartje beter bekend als de ‘booze cruise’.

Ik was blij, ik mocht mee en ook de andere Nederlandse meiden hadden een plekje weten te bemachtigen. Bij toeval zijn we elkaar tegengekomen onderweg.

Ik was minder blij met mijn neus, keel en hoofd die last hadden van de temperatuurverschillen. Zakdoekjes waren geen overbodige luxe, honing zou een goede daad verrichten en jah mijn hoofd… die bonsde van de pijn. Mijn interne temperatuur was gestegen, dat had ik gevoeld. Ach, het is maar een verkoudheidje. Wanneer maak je dit nog een keer mee, dat je mee mag met een booze cruise?!

We stapten op de boot en al snel leerden we nieuwe mensen kennen. Mijn kamergenoot kwam uit Australië, de andere zocht meteen een andere kamer op en het vierde bed bleef leeg.

Na de treurige uitziende Stockholm te hebben uitgezwaaid vertrokken we richting Riga. Op de cruise hebben we genoten van onze avondmaaltijd in de gangpad aangezien er enkel genoeg stoelen in de pub stonden. Het was een gezellige groep en alle benen blokkeerden de gangpad voor ieder die langs kwam. De saggerijnige gezichten strompelden over het gangpad terwijl iedereen zijn of haar benen introk. Het duurde dan ook niet lang voordat een bewaker kwam en ons daar wegstuurde. Gelukkig hadden we allemaal net het eten op en konden we gaan feesten. Bij de supermarkt haalden we wat drank en genoten in de kamer van de roze gekleurde daquiri. De kamer naast ons had muziek en het klonk gezellig. We stonden op en gingen daar mensen ontmoeten en feesten… Totdat een bewaker de ingang van de kamer blokkeerde. Hij maakte zich groot, bijna leek hij op een body builder. Iemand zette de muziek uit en we staarden hem aan. ‘That was the right decision’, zei hij met een zwaardere stem dan we verwacht hadden en een Russisch accent.

De avond werd vervolgd in de karaoke bar en ik kan me niet herinneren hoeveel liedjes we wel niet mee hebben gezongen. Alle Engelse liedjes eigenlijk. Zelf zijn we begonnen met ‘my heart will go on’ van Celine Dion. Dat vonden we wel toepasselijk op een cruise schip. Nee we zijn geen ijsberg tegengekomen en ook het schip is heel gebleven. Zelfs mijn stem bleef heel ook al had ik verwacht dat deze dramatisch zou zinken na zoveel gezang, alcohol en het feit dat het al schor was. Aan het einde van de karaoke zijn we verplaatst naar de club waar we enkele liedjes mee hebben gedanst.

Zaterdag, na een zonnig ontvangst zijn we aangemeerd in Riga. Inbegrepen in onze reis zat nog een brunch en aangezien het al 11:30 was, en de afspraak met de restaurant om 11:30 ingepland stond, en niemand maar de weg wist, of durfde te vragen, werden we knorrig. Uiteindelijk stonden we voor een typisch Letlands buffet met veel vis gerechten. Naast alle vis, ei, salades en andere groenten stond een tafel vol met desserts. Chocolademousse, brownies, bosbessentaart, karamel koekjes, … Een goede start van de middag! We vertrokken richting de stad en hebben daar een wandeling gemaakt met alle hotspots die afgebeeld stonden op het kleine kaartje. De vrijheidsbeeld, waar net toevallig de wisseling van de wacht werd gehouden. St. Peterskerk waar we tussen een Franse toeristengroep naar binnen zijn weten te komen, totdat iemand vroeg of we kaartjes hadden. Ja, we vielen wel op aangezien de gemiddelde leeftijd boven de 65 lag. Sinds wanneer moet je een kaartje kopen om in de kerk te komen? Acht we hebben het van binnen gezien… de kale witte muren met een dun randje bakstenen. Wat een lelijk gebouw, je kan het maar beter van buitenaf zien, dan is t wel mooi. Daarna zijn we naar de markt geweest, de grootste in zijn soort in heel Europa, met zeer aantrekkelijke prijzen. Trouwens alles is hier sportgoedkoop als je het vergelijkt met Zweden. Ook bezochten we de oude straat waar alle gebouwen op het Unesco werelderfgoedlijst staan. Ik geef ze nog een paar jaar, daarna storten ze vanwege de oudheid in.

En zo hebben we Riga in een record tijd gezien. Nog even een laatste selfie langs het Daugava rivier, een laatste ijsje bij de Rigaanse McDonalds en weer terug naar de cruise. Te touwen werden al omhoog gehesen dus we trokken nog een laatste sprintje om de boot te halen. Bij de ingang stond een bewaker die de weg blokkeerde. ‘You cannot go’, zei hij. Uit schrik bleef ik stil staan, het andere meisje probeerde de bewaker aan de kant te duwen terwijl het derde meisje aan haar spullen dacht die op de cruise waren. Na wat vloeken, schelden, gillen, middelvingers ter hebben opgestoken en met allen spullen te hebben rondgezwaaid zijn we op een bankje gaan zitten. Ze hadden ons verteld dat 17:30 uur het vertrektijd was en het was nu 17:25 uur.

Eenmaal tot rust gekomen (het andere meisje gloeide nog van woede) zijn we gaan bedenken hoe we terug konden komen. De vliegtuig… de tickets waren best duur en er waren geen rechtstreekse vluchten. De kans dat we een last minute konden krijgen was zeer klein en dat we alle drie voor maandag in Stockholm zouden zijn was nog kleiner. Aan de balie van de cruisemaatschappij hebben we maar drie nieuwe tickets gekocht voor de eerst volgende dag terug, maandagmiddag. Dit zou betekende dat we dinsdag rond 12 uur pas op het werk aanwezig konden zijn. Er zat niks anders op. We kwamen er achter dat de organisatie waarmee we in Riga kwamen informatie achter hadden gehouden. Je moest een half uur van te voren aanwezig zijn, dit stond op de boekingsbevestiging.

In de stad zijn we gaan winkelen aangezien we enkel de kleding droegen die we die dag aan hadden. Tegen sluitingstijd zijn we op zoek gegaan naar een slaapplek. We kregen een adres midden in het centrum. Eenmaal aangekomen zeiden ze dat alles vol waren. Na de veel telefoontjes naar andere hostels bleek al gauw dat Riga vol zat. Toen kwamen ze met de optie om in een gemengde kamer te verblijven. Prima, alles was beter dan geen slaapplek!

Het duurde niet lang voordat we de knop om hadden gedraaid. We zaten nu eenmaal in Riga, hadden de cruise gemist en de enige optie terug was maandag middag. We moesten er maar het beste van zien te maken. Dus de humor kwam al snel tevoorschijn. Na een gevulde maag zijn we naar onze slaapplaats gegaan waar we nog lekker hebben gekletst totdat het meisje dat al lag te slapen boos gilde dat we moesten kappen. Het hostel lag midden in de uitgaansleven van Riga. Dichtbij bij alles, ver weg van de stilte. Maar ach, we waren te moe om daar iets van op te merken. Wat we wel hadden gehoord was de aankomst van onze kamergenoten om 5 uur ’s ochtend ’s.

Het saggerijnig meisje had haar revanche genomen. Met haar gewriemel van plastic tassen lag iedereen nu wakker op bed. De jongen die op het bed onder mij lag maakte een grapje in het Spaans en ik moest keihard lachen. Al snel kwamen ze achter dat ik hun begreep.

Die dag zijn we van de zon gaan genieten aan de Baltische kust. We hebben veel gelopen in het water, op het strand gezeten, een Baltische beachvolleybal toernooi bekeken en natuurlijk een ijsje genomen. De straten die de stranden verbinden waren bezaaid met kleine houten huisjes waar allerlei souvenir werden verkocht. In de zonnige hitte waren de dikke wollige sokken en mutsen het drukst bezochte souvenirkraampje ;)

Op het strand kwamen we onze kamergenoten tegen die ook van plan waren om de trein terug te nemen. We besloten samen te gaan. Eenmaal terug en de noodzakelijke douches, parfum spuiten en haargel in te hebben gesmeerd gingen we uit eten. Na het avondeten liepen we verder naar een terrasje waar een bandje Spaanse/Italiaanse muziek speelde. Een cocktail, dat klonk heerlijk. Na de lange lijst te hebben bestudeerd had ik mijn keuze gemaakt. De jongens hadden inmiddels als halve glas bier op. Ik wees naar de Bellini. De ober zag dat ik daarna keek en ontbrak me voordat ik de naam zei. ‘De Prosecco is op’, zei hij. Teleurgesteld nam ik het lijst nogmaals door. De ober kwam een tijd later terug, nam de nieuwe bestelling en liep weg. Kort daarna keerde hij terug en keek naar het andere meid ‘de Fanta is op’. Nog een teleurstelling. Gelukkig hebben we ons die avond goed vermaakt en veel van de andere groep jongens geleerd.

Maandag. De zon van gisteren had de zo nodige brandplekken achtergelaten. We namen met zijn allen een goedkoop ontbijt in het pannenkoekenhuisje onder ons verblijf (pannenkoeken voor 60 cent) om de dag te beginnen. De jongens vertrokken vandaag en wij in de late middag ook. We gingen nog een souvenirwinkel in en ik vroeg me toch steeds af wat die kat was die je overal tegen kwam op souvenirtjes. Toen kregen we te horen dat dat het symbool was van Riga. Het verhaal van een man die niet opgaf en letterlijk de kont keerde naar de hogere status.

Om 12 uur namen we de laatste selfies met de multi-cultie groep vervolgd door de afscheid. Met zijn drieën hebben we daarna een rondleiding gekregen om de ‘outskirts’ van Riga. Verwacht was dat we alle highlight zouden zien maar het tegendeel werd getoond. Enkel de lokale markt zagen we nu voor de derde keer op rij. De schitterende zon bracht het kwik op op 29 graden en de wind bleef verstopt waardoor het erg benauwd werd. Het duurde dan ook niet lang voordat onze concentratie was verdwenen.

Na een late lunch/avondeten vertrokken we richting de haven. Dit keer een uur van tevoren. We wisten dat we niet bij elkaar zouden gaan slapen aangezien we de overige plaatsen toebedeeld kregen. We keken op onze kaartjes en waren verrast toen het tegendeel was bewezen. We sliepen allemaal op één kamer. Halverwege de tocht kwamen we personeel tegen die net ons kamer binnen waren gelopen. ‘Zijn jullie de meiden die op die kamer slapen?’, vroegen ze. ‘Ja.’, antwoorden we met vragende gezichten. ‘Jullie moeten naar de infobalie i.v.m. spullen van een vorige cruise of zo.’ We liepen naar boven en werden verrast toen we onze tassen kregen. Er was tegen ons verteld dat we deze pas kregen als we bij de haven waren in Stockholm. Blij pakte ik mijn haarborstel uit de tas en kamde mijn haar weer voor het eerst na drie dagen. De middag en avond werden gevuld met kaartspelletjes en leuke gespreken. Hierdoor hebben we elkaar beter leren kennen. Mooie herinneringen als we straks weer terug zijn in Nederland.

Dinsdag morgen kwamen we in Stockholm aan. Het weer was hier ineens ook warm geworden. Het was weer een werkdag, alleen wat ingekort. In de avond hadden we afgesproken samen te gaan eten en nog een glutosevrije (gluten- en lactosevrij) cake te bakken voor een ganggenoot die na 10 maanden in Stockholm te hebben gezeten, nu toch echt afscheid neemt. We werden ook gelijk uitgenodigd om morgen nog een laatste ‘familie diner’ te nemen. En op donderdag vierde een andere Nederlands meisje haar verjaardag, dus ook voor haar hebben we een lekkere bosbessen en witte chocoladetaart gebakken.

In Stockholm worden de dagen korten. De avondschemer na zonsondergang vorm de morgengloed voor zonsopkomst en daartussenin blijft de lucht middelblauw. Donker wordt het hier niet meer.